Kitty Batenburg is kleuterjuf op de Kruidenhoek. Ze zit al vijfentwintig jaar in het vak en geniet nog iedere dag. In haar gezellige lokaal vertelt de juf over haar passie: lesgeven aan kleuters.
Vijfentwintig jaar in het vak
De loopbaan van Kitty startte na het afronden van de Kleuter Leidster Opleiding School (KLOS). Ze was negentien en reageerde op een vacature van een school in Moordrecht. Kitty: “Mijn vader bracht me naar mijn sollicitatiegesprek en wachtte tot ik klaar was. Ik kreeg de baan en daarmee ook mijn eigen klas. Ik heb vier jaar met veel plezier gewerkt, maar stopte toen mijn eerste dochter op komst was.” Kitty genoot van het moederschap, maar ging na een poosje weer aan het werk. Ze startte in het bedrijf van haar man. Hij droeg zorg voor de sectie glazen wassen. Kitty ontfermde zich over de divisie schoonmaak. Samen werkten ze hard en veel. Het fysieke werk begon zijn tol te eisen. Langzaamaan begon het lijf van Kitty tegen te stribbelen. Tijdens een bezoek aan de fysiotherapeut kreeg Kitty dé vraag: Waarom ga je niet terug naar het onderwijs?
Het zaadje was geplant. Maar Kitty had haar twijfels: Kan ik het wel? Vind ik het nog wel leuk? Moet ik dit wel doen? Toch hakte ze de knoop door. Kitty volgde een herintredingscursus en ging aan de slag op de Kruidenhoek. De start was rustig maar langzaamaan kreeg ze steeds meer uren werk. “Binnen één jaar wist ik alles. Ik heb nooit spijt gehad, dit is echt mijn ding” vertelt Kitty met een stralend gezicht.
Kruidenhoek
Inmiddels werkt Kitty éénentwintig jaar op de Kruidenhoek. De school bevindt zich in Prins Alexander en heeft een enthousiast team. Kitty: “Ik heb fijne collega’s. Van doorgewinterde leerkrachten tot leerkrachten die net zijn gestart. Gretig en vernieuwend.” Een fijne combinatie vindt de onderbouw juf: “Ik vind onze jonge collega’s leuk, ik leer van hen en zij leren ook van onze ervaring.”
De Kruidenhoek biedt jenaplanonderwijs. Iedere leerling is uniek in zijn ontwikkeling, talenten en leerstijl. Leerlingen krijgen de ruimte om zich op eigen wijze zo breed mogelijk te ontwikkelen. Kitty: “Ze leren met elkaar binnen hun stamgroep. In mijn klas zitten kinderen van vier tot en met zes jaar. De jonkies leren van de oudsten en andersom. Als het schooljaar start maken we afspraken met elkaar. Hoe we samen spelen en elkaar helpen. In de start van het jaar zijn we met deze afspraken bezig. Dat gaat stapje voor stapje en daarna gaat het vanzelf.”
Spel en observatie
Spel en observatie. Dat zijn twee belangrijke elementen voor Kitty. Ze vertelt: “Het onderwijs is altijd in beweging. Het onderwijs verandert en ook de school. Maar, het spel, dat blijft.” Vanuit spel geeft ze haar leerlingen kennis en ervaringen mee. Ze onderzoeken bloembollen, maken een lentewandeling door de wijk of halen bloemen op de markt. Ook binnen de muren van het klaslokaal wordt er veel gespeeld en gelijktijdig geleerd. Communiceren en sociale vaardigheden gaan de hele dag door. Spelenderwijs komen taal en rekenen aan bod.
Dankzij uitdagende hoeken kunnen de leerlingen uit heel veel leuks kiezen om te doen. Iedere ochtend zoeken ze hun naam op de wasknijper en kiezen ze een startopdracht om samen aan te werken. Want, binnen het jenaplanonderwijs speel en werk je vaak samen in een groepje van drie. Door goed te observeren leert Kitty veel over haar leerlingen en kan ze desgewenst inhaken. Door mee te spelen bijvoorbeeld. En door gewenst gedrag te benoemen. Kitty: “Een voorbeeld. De kinderen bouwen een toren. Ik ga erbij zitten en stel voor om de toren hoger te bouwen. Laten we een hogere toren bouwen. We zetten dit rode blokje bovenop. Toe maar, zet het blokje er maar op. We hebben nu 1, 2, 3, 4 blokken staan. Eén rode, één blauwe en twee groene blokken. Ik benoem, wijs aan en herhaal.”
Kitty geniet van de kleine momenten met haar leerlingen. En bij kleuters zijn dat er heel veel. “Kleuters zijn puur, makkelijk en super zelfstandig. Mits je ze serieus neemt en ze op de juiste manier behandelt, want de ene kleuter is de andere niet. De een behandel je met fluwelen handschoenen terwijl een ander kind duidelijke grenzen nodig heeft. Soms geef je ze even de ruimte en zie je iets door de vingers. Maar duidelijk en consequent zijn is van grote waarde.
Expeditie naar de Noordpool
Kitty weet nooit hoe haar dag loopt. Zelfs na vijfentwintig jaar kleuteronderwijs is iedere dag anders en dat is voor haar een feestje. Zo ook de bewuste dag dat ze met haar klas op expeditie naar de Noordpool ging. Vol van plezier vertelt Kitty over het avontuur dat ze beleefde met haar kleuters. “Daar gingen we, in onze winterjassen. Handschoenen aan en muts op. Koffers en tassen gingen met ons mee. In een lange rij, één voor één, liepen we achter elkaar aan. We ontdekten een gebouw. De deuren stonden (vanwege de coronamaatregelen) open. We stapten heel voorzichtig naar binnen. Langzaamaan bewogen we ons door het gebouw, het bleek de gymzaal. We zagen de oudere kinderen gymmen. De leerkracht deed net of hij ons niet zag en ging door met zijn les. Via de zaal slopen we naar de kleedkamers. En toen was het donker als de nacht. Oei! Dat is schrikken. In het pikkedonker met de kleuters. Gelukkig waren we voorbereid en hadden we zaklampen. We konden door met ons avontuur. En dat was genieten.”
Spelenderwijs leren, dat doen Kitty en haar kleuters volop. Binnenkort starten ze hun eigen tuincentrum. Kitty: “Met onze eigen kramen en heel veel bloemen. Ik heb er zin in!”