De Australische Rebecca Wilton (35 jaar) is docent wiskunde en biologie op het Wolfert Tweetalig. Ze werd door haar leerlingen genomineerd voor Leraar van het jaar 2019, in de categorie Voortgezet Onderwijs. ‘Ik vond het een eer dat de leerlingen op mij hadden gestemd. Tijdens de verkiezingsdag was het heel leuk om al die verschillende leerkrachten bij elkaar te zien.’ In dit artikel een portret van deze docent, die enorm van wiskunde houdt. ‘En iedereen kan het, dat wil ik mijn leerlingen bijbrengen.’
Rebecca studeerde in Australië biomoleculaire wetenschappen, een combinatie van natuurkunde, scheikunde en biologie. ‘Ik wilde de onderzoekskant op maar daar was moeilijk werk in te krijgen. Aanvullend heb ik de lerarenopleiding voor biologie, scheikunde en wiskunde gedaan. Daarna heb ik een tijdje als invalkracht gewerkt tot ik een vaste aanstelling kreeg op een meisjesschool. Dat was een hele leuke ervaring. De exacte vakken worden toch een beetje als mannelijk beschouwd. Op de meisjesschool volgden al die meiden vol vertrouwen de exacte vakken, dat vond ik heel gaaf.’
Roller coaster
In 2016 werd de vriend van Rebecca voor zijn werk overgeplaatst en zo verhuisde het stel van Brisbane naar Rotterdam. Vooraf had Rebecca haar cv rond gestuurd en het Wolfert Tweetalig wilde haar graag hebben. ‘Ik was nog nooit in Nederland geweest, ik zat echt in een roller coaster. Halverwege december kwam ik aan, midden in de nacht. Van 40 graden in Australië naar een ijskoud Nederland. Het blééf maar donker, pas om 9 uur kwam de zon op, dat had ik nog nooit meegemaakt!’
Goed uitleggen
Rebecca geeft nu wiskunde aan klas 1 tot en met 4 (havo en vwo), in totaal heeft ze 9 klassen. ‘Thuis gaf ik les aan de hogere klassen dus ik vond het wel spannend om de nu de eerste klassen en jongere leerlingen les te geven. Maar het gaat heel goed. Op Nederlandse scholen gaat het er vrijer aan toe, ik denk dat mijn leerlingen me wel wat strenger vinden. Maar ik merk dat ze die duidelijkheid ook fijn vinden. En ze vinden dat ik goed kan uitleggen.’ ‘Als iemand zegt ‘ik haat wiskunde, ik kan het niet’, dan doet me dat wat. Ja, het kan moeilijk zijn maar iedereen kan het, met goede uitleg. Wees niet bang voor wiskunde, dat geef ik mijn leerlingen altijd mee. Wiskunde gaat over op een bepaalde manier leren denken en analyseren. Ik vraag altijd wat zij zien of denken. Als een leerling dan zijn hand opsteekt die er moeite mee heeft, denk ik yes! Die vooruitgang, daar doe ik het voor en daar stop ik al mijn passie in.’
Mensen kijken in de Markthal
Inmiddels is Rebecca goed gesetteld in Rotterdam. ‘Wat ik niet leuk vind, is dat mensen hun troep niet opruimen en van alles op straat gooien. Dat kan in Australië écht niet. De fietscultuur vind ik fantastisch. Als bioloog kom ik natuurlijk graag in Blijdorp, met mijn Rotterdampas. Mijn andere favoriete plek is de Markthal, lekker wat eten en mensen kijken.’
Toekomst
‘Ik weet nog niet hoe mijn toekomst eruit ziet. Natuurlijk mis ik mijn familie, vrienden en de zon. En de dieren, kangoeroes die je zomaar tegenkomt, het geluid van cicades in de zomer. Maar ik denk dat ik hier op mijn school meer vrijheid en kansen krijg. Als ik iets nieuws wil proberen of een project op wil starten, kan dat. Ook de maatschappelijke stage vind ik heel bijzonder. Met 4 havo en 5 vwo gaan we dit jaar weer naar Marokko, klussen op een school samen met de leerlingen daar. Iets goeds doen voor andere mensen, heel cool.’
Dit interview is eerder verschenen bij Onderwijs010