Het is woensdag 5 september en ik ben heel eerlijk gezegd op van de zenuwen. Want wat nou als er niemand komt? Of als ze alles al weten wat ik gepland heb om te vertellen? Of als ik ze niet stil krijg?
Ook al sta je dus 12 jaar voor de klas en heb je echt de nodige ervaring, de zenuwen voor nieuwe dingen blijven. En daarom snap ik het ook heel goed dat de startende leraren die ik observeer het best even spannend vinden als ik langskom in hun eerste echte eigen klas!
Misschien moet ik even wat uitleg geven. Sinds de start van dit schooljaar sta ik nog twee dagen voor groep 6 op de Pijler, maar werk ik daarnaast ook voor het bestuur. Als inspiratiecoach coach ik namelijk alle startende leraren in het (speciaal) basisonderwijs van BOOR. Iedereen die net van de PABO komt krijgt van mij minimaal twee bezoeken in de klas. Tijdens het eerste bezoek kijk ik mee in de klas aan de hand van een kijkvraag die de leraar zelf heeft bedacht. Tijdens het tweede bezoek geef ik les aan de klas van die leraar. Ik probeer dan dingen te laten zien waar de leraar zelf om heeft gevraagd.
Dat betekent dus dat ik minimaal zo’n 55 keer per jaar voor een klas sta die niet de mijne is. En ik kan je vertellen, dat is spannend! Een soort ‘stagiaire-all-over-again’ ervaring. Dus bereid ik mijn lessen ook weer uitgebreid voor, zeer bewust van alle fasen van het directe instructiemodel, alle mogelijke werkvormen en het effect daarvan op leerlingen. Ik oefen me suf met namen en haal alles uit de kast met lesopeningen.
Mijn eerste jaar op de PABO ging namelijk, als ik het me goed herinner, volledig over voorlezen en lesopeningen, het belang daarvan én het effect. Ik heb vast méér geleerd, maar toch is vooral dat me zo sterk bijgebleven. En het is gelijk mijn tip aan alle (startende) leraren: open je les enthousiast en positief! Met een voorwerp, een mini-toneelstukje, een liedje, een plaatje, een foto of een anekdote trek je de aandacht van de leerlingen. Ze zitten meteen op het puntje van hun stoel, zijn actief en betrokken en als je ze in die houding hebt kan je álle lesstof aanbieden die je maar wil!
Naast de observaties en lessen organiseer ik ook inspiratiesessies voor de startende leraren. Inspiratiesessies over onderwerpen die overkoepelend zijn en waarvan het fijn is om er met andere leraren over in gesprek te gaan zoals: oudergesprekken, werkplezier versus werkdruk, burgerschap in de klas, werken in Rotterdam en vorm geven aan talentontwikkeling. Op woensdag 5 september was dus de eerste sessie, verplicht voor alle eerstejaars startende leraren.
Gelukkig waren de eerste leraren al voor de inlooptijd aanwezig (misschien logisch dat ze er waren aangezien het verplicht was, maar toch!), kreeg ik veel reacties over hoe praktisch inzetbaar mijn presentatie was geweest en werden ze allemaal stil als ik daar om vroeg. Een leraar die op woensdag niet werkt en dus eigenlijk baalde dat ze hier naar toe moest, kwam naar me toe en zei dat ze ontzettend blij was dat ze geweest was. Ook waren de eerste hulpvragen al gesteld. En - superleuk omdat ik hoopte dat het zou gebeuren - hadden leraren die hetzelfde leerjaar lesgeven al gegevens uitgewisseld om contact te houden. Een netwerk dat uit zichzelf ontstaat is het meest zinvolle!
Met rode wangen en een glimlach van oor tot oor zat ik op de fiets naar huis. Op naar inspiratiesessie nummer 2!